Als fervente liefhebber van Spanje werd dit boek voorgesteld door Ina. Gelukkig voor ons hadden wij, door de coronapandemie, meer dan een jaar tijd om dit boek te doorworstelen. We kwamen samen op 13 oktober, ten huize Ina. Dit was, maar niet voor Jo en Christine , het overheersende gevoel in de groep: “arbeid om het te lezen", “inspanning om te volharden tot het einde”, soms moeilijk om te lezen door de vele details en namen, en volgens Geert was dit boek “het verdriet van Geert” ipv het verdriet van Spanje.
Anderzijds vond men het boek interessant, inzichtgevend in de vorming en fragiele eenheid van Spanje. Toch is het eerder een relaas van de geschiedenis van Spanje, een historisch werk en geen literatuur (volgens Ludo zelfs een cultuur-antropologisch werk en geen echt historisch boek).
Algemeen
werd gesteld dat het eerste deel beter leesbaar, helderder en overzichtelijker
was met de stelling van de 3 breuklijnen die de vorming van een homogeen Spanje
in de weg stonden en nog staan : de religieuze tegenstellingen tussen
christenen, joden en moslims (voor 1800),
de ideologische tegenstellingen tussen liberalen en conservatieven (1800-1974, na Franco ) en heden de territoriale (centrum versus de periferie met
bv Catalonië en Puigdemont als voorbeeld). Het tweede deel was veel complexer, verviel dikwijls in herhalingen,
moeilijker leesbaar door de overvloed aan namen en gebeurtenissen, eigen aan
een historisch boek.
Jo vatte het
geheel als volgt samen: op Spanje
rust een vloek, de Leyenda negra espanola. Spanje was en is hopeloos verdeeld, heeft een gruwelijke geschiedenis van stelselmatige wreedheid en
bloedvergieten, van uitsluiting en verdrijving van grote bevolkingsgroepen met
terreur en massaslachtingen. Getuige
daarvan de reconquista, de verdrijving van de joden en moslims, de bloedige
verovering van Zuid-Amerika, de burgeroorlog,
de Baskische opstanden en nu heden vooral de houding tegenover
Catalonië.
Spanje
blijft een verdeelde staat tot op heden, niet in staat om zijn eigen verleden
onder ogen te zien . Het leeft in een
“postwaarheid”-tijdperk waarin emotionele en subjectieve overtuigingen meer
invloed hebben dan objectieve
feiten. Zo staat die zwarte legende voor
alle feiten in hun geschiedenis die ze in de vergetelheid willen duwen.
Vaderland, monarchie en kerk: het zijn nog steeds de drie heilige huisjes waaraan niet getornd wordt ..
De punten : Chris 7, Geert -, Ludo 7, Jo 8,5, Ciska 6,5, Reinoud 8, Christine 8, Ina 8, dus gemiddeld: 7,6.
Verslag: Christine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten