'Aards paradijs' van Seppe van Groeningen

Het debuut van Seppe Van Groeningen was een voorstel van  Ina, onder meer omdat het zich afspeelt in de geboortestreek van haar vriend, het platteland op de grens tussen Oost- en West-Vlaanderen. En zou Seppe een even goede schrijver blijken te zijn als zijn broer Felix een goed regisseur ?

Al van bij het begin van de bespreking waren de gemoederen verhit. Enkel uitgesproken pro’s en contra’s .. zeer tot de verbazing van Ludo.

Ciska, Geert en vooral Jo hadden het boek gelezen met een toenemend gevoel van irritatie, zelfs afkeer en walging en dit over van alles.  Irritatie en afkeer over de thematiek van de ongebreidelde vrijheid zonder verantwoordelijkheid (drugs, drank, vrije liefde), kinderverwaarlozing in al zijn vormen,  het beeld van super-egoïstische mensen die zich hedonistisch laafden aan wat elke dag te bieden had, ook over de irreële  tegenstelling binnenin de vaderfiguur: elf talen spreken, maar terzelfder  tijd afkerig van alles wat neigt naar intellectuele verrijking.  Voor Jo was de vader een gek, bipolair , bijwijlen manisch, bijwijlen depressief.  Wat Jo verder mateloos stoorde was het povere Nederlands en de vele taalfouten. “Tenenkrullend” voor hem.

De andere leden van ons gezelschap konden leven met dit boek, waren niet blind voor de zwakke plekken van een debuutroman, maar verbaasden zich over zoveel negativiteit. Zij hadden zich bij het lezen vooral erg geamuseerd. De taal stoorde hen nauwelijks want passend in de context en de streek. Ja, er gingen zelfs stemmen op die gewaagden van een vlot geschreven roman en die de auteur  een goede verteller vonden. Deze waardering staat niet los van het bij momenten hilarische plot, de groteske enscenering en uiteraard de vrij realistische (zij het in overtreffende trap ) schets van de hippiecultuur, de flowerpowertijd met ongebreidelde vrijheid, ruimte voor experimenten, en afkeer van conformisme en geldende ethiek. Een boek over een “uitspatting” van de tijdsgeest, zeer herkenbaar voor wie deze tijd (vanaf de zijlijn?) heeft meegemaakt,  maar uiteraard overgoten met een groteske saus. 

Maar goed, iedereen voelde wel aan dat dit nog geen voldragen roman is. Het boek mist diepgang,  het lijkt, zo zei Chris,  bijwijlen een aaneenschakeling van anekdotes. Als het hoofdpersonage loskomt van het Aards Paradijs en in zijn bredere levensgang op de voorgrond komt, wordt alles nogal snel afgehaspeld (de Parijse periode,  de "zo vader zo zoon"- thematiek ). Ook het einde is wat ontgoochelend en wordt aangevoeld als een hoofdstuk teveel. Kortom, uiteenlopende meningen over dit al bij al  aangenaam, vlot leesbaar debuut, evenwel geen hoogvlieger. 

Zo ook de punten :  Ina 7 , Christine 6.5 , Jo 5.5, Geert een 4.5, Ciska een 4 , Reinoud en Ludo een 7.5 en Chris een 6 , dus een globale 6 .

Christine