dinsdag 10 augustus 2010

'Een korte geschiedenis van de tractor in de Oekraïne' van Marina Lewycka

Niet alleen de titel maar ook de premisse wekt de nieuwsgierigheid: twee
zussen proberen hun stokoude vader te overtuigen om, een paar jaar na de dood van hun moeder, te scheiden van een jonge vamp uit de Oekraïne waarmee hij via een advertentie getrouwd geraakt is. Het is het intrigerend uitgangspunt voor een verrassende geschiedenis van een Oekraïns gezin dat naar Engeland geëmigreerd is na de WO II.

De leesgroep, te gast bij Ina deze keer, vond het een vlot geschreven, goed opgebouwd verhaal. Iedereen kon de grote hilariteit waarderen waarmee de auteur alles beschrijft ondanks de bij momenten geladen inhoud. (Korte discussie of humor zo uitzonderlijk is bij vrouwelijke auteurs ?) Het gezin en de vooral de ouders hebben heel wat meegemaakt in het communistische Rusland en de WO II. Dat liet zijn sporen na in de relatie tussen de 2 zussen, ogenschijnlijk karakterieel elkaars tegenpolen maar die desondanks in de loop van de roman geleidelijk aan naar elkaar toegroeien.

Niettemin waren er enkele kritische klanken te noteren zoals het gebrek aan diepgang bij dit stukje familiedrama, het weinig beklijvend karakter, de karikaturale vaderfiguur en jonge eega.
Toch bleek de waardering voor het hilarisch gehalte - zonder afbreuk aan de geladen familiegeschiedenis - de bovenhand te halen. En dat gaf als gemiddelde eindscore een niet onaardige 7,2/10.

En wat heeft die tractor er nu mee te zien ? In een fijne kruismontage schreef de grijsaard, die vroeger ingenieur in Russische overheidsdienst was, een tractaat over het belang de tractor voor de Oekraïnse landbouw en welke rol hij daarin gespeeld heeft. Een stukje onbekende Russische geschiedenis erbovenop.

Geert bracht voor de start van de sessie ook nog even Sesiel in herinnering en vroeg een minuut stilte voor haar. Ludo las een prachtige ingetogen en persoonlijke tekst voor als eerbetoon aan ons onverwacht overleden leesgroeplid. Ze laat een grote leegte na in ons midden.

We zetten tenslotte de intentie verder om een kort tekstje naar voor te brengen die ons getroffen heeft. Ikzelf had de eer om een sonnet van Shakespeare in het oud-engels voor te lezen, gevolgd door een Nederlandse vertaling.

Reinoud

Geen opmerkingen:

Een reactie posten