We verplaatsen ons naar een exclusief meisjespensionaat, hoog in de Zwitserse bergen waar de ik verteller beschrijft hoe de beste jaren van haar leven verglijden in een verstikkende regelmaat. De vriendschap met Frédérique verstoort haar innerlijke rust: het meisje is knap, ondoorgrondelijk, intelligent en gevaarlijk aantrekkelijk. Frédérique, de schikgodin, belichaamt de onverschilligheid van de dood, de grilligheid van het lot.
Frédérique, de schikgodin |
Er ontspint
zich een intense, ook erotische verhouding tot de komst van Micheline de
liaison doorbreekt. Micheline is rijk, ijdel, oppervlakkig en vrolijk. Zij eist
alle aandacht op en de vriendschap met Frédérique verwatert. Als de poorten van
het pensionaat openzwaaien en de meisjes het rijk der vrijheid binnentreden
verdwijnt niet alleen de rigide tucht maar ontbreekt ook de gelukzalige,
veilige orde.
Dit is een verwarrend en bijwijlen ongemakkelijk boek. De meningen lagen dan ook ver uit mekaar: de 4 voor een verwerpelijk gedrocht staat tegenover de 9 voor een intrigerende leeservaring . In de middenmoot worstelen velen met de paradoxen, de vreemde metaforen en de vaak gekunstelde zinconstructies: een boek waar men moeilijk de hand kan op leggen, dreigend en beklemmend.
Na een levendigediscussie, vol weemoed en huiver, over de paradox van het leven, het ‘ziekelijke Arcadië’, krijgt dit boek een score van 6.75 /10.
Jo Libbrecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten