Eindelijk eens wat humor op de plank ! Christine had ons al doen watertanden met de enthousiaste reacties van haar vrienden die het boek gelezen hadden of aan het lezen waren. Maar meer nog kwam het water ons in de mond met een overvloed aan vele soorten Zweedse smörebrödjes die zij ons serveerde. Zeer toepasselijk want we mochten ons onderdompelen in zowaar Skandinavische humor (het moeten niet altijd loodzware Milleniums, detectives of politieke drama's uit het noorden zijn). Het werd dan ook een luchtige avond die eindigde met goed gevulde buiken.
Vooraf vergastte Geert ons op een interview in Humo waarin Lieve Blancquaert haar lievelingsboeken toelichtte en wat bleek: ze had identiek dezelfde smaak als onze leesgroep want ook dit boek was ze net aan het lezen en daarvoor had ze ook al De Vlucht en Godenslaap en De Vliegeraar verorberd. Lieve is eigenlijk niet meer dan een virtueel lid van de leesgroep.
Christine vulde aan dat Bernard Dewulf het in een artikel over Gloed had, nog een boek dat onze leesgroep ter hand genomen heeft. En Reinoud kwam voor de intro van de avond zowaar met een column af van ... jawel Bernard Dewulf: een grappige en toch bezinnende tekst over hoe een mens de tijd probeert te vatten in een klein boekje dat elk jaar opnieuw hernieuwd wordt. Een aaneenschakeling van toevalligheden tot nu toe ...
Dat was nu net de teneur in het te bespreken boek: de hele wereldgeschiedenis lijkt wel een aaneenschakeling van toevalligheden waar het hoofdpersonage steeds weer een hand leek te hebben in de belangrijkste episodes uit een turbulente 20ste eeuw. De reacties waren meestal wat gelijklopend bij de meeste leesgenoten: vlot leesbare, fantasierijke en koldereske roman met een hoog Forrest Gump of gebroeders Coën gehalte. Althans toch de eerste helft want geleidelijk aan begon de auteur steeds meer in herhaling te vallen met de stijltrucjes en herhaalbare grapjes. De opeenvolgende ontmoetingen met sleutelfiguren uit de wereldgeschiedenis schepte telkens even nieuwe verwachtingen naast een lesje geschiedenis. Alhoewel, het is meer een parodie op de grote ideologieën van de 20ste eeuw.
Over humor kan eeuwig gediscussieerd worden natuurlijk nog meer dan over smaken en kleuren. De één vond bepaalde passages hilarisch de andere kon er maar matig mee lachen, nog een ander kon de onwaarschijnlijke absurde situatiehumor of slapstick wel smaken. Nog iemand anders vond het dan weer leuk relativerend. De fantasie is wat eendimensionaal en zichzelf herhalend.
Ook wat personages betreft raakt het boek je niet echt: sympathieke mensen dat wel, maar weinig uitgewerkte karakters, nogal vlakjes, het zijn allemaal mislukkelingen eigenlijk, een bende losers. Ze veroorzaakten bij niemand grote emotionele betrokkenheid. Conclusie: geen meesterwerk maar wel leuk om te lezen wat zich vertaalt in een score van 66.
En op het einde van de avond mochten we zowaar ook nog ons nieuwe leesgenoot verwelkomen ! Jo Libbrecht vervoegt vanaf heden ons gezelschap en hij bleek zich snel op zijn gemak te voelen getuige zijn regelmatige tussenkomsten en reacties. Welkom Jo !
Reinoud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten